Het belang van buikgevoel in besluitvorming.

Anja, wat doe jij eigenlijk in jouw trajecten waardoor die zo waardevol zijn?

Het is een vraag die ik regelmatig voorgeschoteld krijg, vooral door mensen die voor de beslissing staan om in mijn Highly Connected traject te stappen. Het vraagt nl. moed en daadkracht om het engagement van een traject bij mij aan te gaan, want ik werk enkel met mensen die het menen en hun woorden in daden omzetten. 

“Show me, don’t tell me”!

Dit is een belangrijk uitgangspunt voor mij, zowel in samenwerkingen als in privé-relaties.

En wanneer mensen voor een moedige beslissing staan, schieten ze al gauw in ratio. Ze verliezen het contact met hun buikgevoel en ze hebben uitleg nodig. Ze stellen allerlei vragen die op dat moment eerlijk gezegd niet aan de orde zijn of geen meerwaarde brengen.

Inhoud

Het is alsof ze op een rots klaar staan om in het water te springen. Diep vanbinnen verlangen ze naar het plezier om het kind in hen te laten springen. Maar het bange verstand wil controle houden en vraagt zich plots af hoe hoog de rots is, of het water wel diep en zuiver genoeg is en wat de gevolgen zijn als er net een vis voorbij zwemt en je erop terechtkomt wanneer je in het water ploft.

Geef toe, we stellen allemaal van die zinloze vragen wanneer we voor een belangrijke beslissing staan en de angst opspeelt. Diep vanbinnen voelen we dat we het kind in ons terug naar boven willen halen, maar we hebben geleerd dat het belangrijker is om verstandig te zijn.

Wanneer we voor beslissingen over materiële investeringen staan, is het behoorlijk makkelijk om verstandelijke afwegingen te maken. Stel je maar voor dat je voor de aankoop van een nieuw pand staat. Dat is heel tastbaar. Je ziet wat je koopt of je hebt de plannen van de architect die je een duidelijk beeld geven van hoe je investering er uit zal zien. Je kan ook duidelijke berekeningen maken van je kosten en wat de investering jou naar schatting zal opleveren.

Natuurlijk heb je er ook een goed gevoel bij nodig, maar doordat je met heldere plannen en cijfers een antwoord op je vragen krijgt, kan je met een geruster gemoed die verstandige beslissingen nemen. Je kan met andere woorden je beslissingen en keuzes verantwoorden als je het moet uitleggen aan je boekhouder, je partner of je ouders. Want zelfs de grootste ondernemers winnen bij minstens één iemand advies in over hun beslissingen … dat ze onbewust om goedkeuring van die vertrouwenspersoon gaan vragen, hebben ze zelf niet eens door.

Als het dus over een investering in jezelf als mens en als ondernemer gaat, heb je geen duidelijke foto’s of cijfers van wat die investering jou zal opleveren of aan kost zal besparen. Dergelijke beslissingen kan je enkel op basis van buikgevoel nemen. En daar hebben de meeste mensen het enorm moeilijk mee. Zeker ondernemers die een groot verantwoordelijkheidsgevoel hebben en geleerd hebben dat ze alles verstandig moeten aanpakken.

Dat je daardoor steeds verder van jezelf verwijderd raakt, lijken vele mensen niet te beseffen. Maar goed.. Ik begrijp het natuurlijk wel, want ik sta zelf ook regelmatig voor belangrijke beslissingen en herken dat gevoel ook bij mezelf zeker wel.

Om daarmee te leren omgaan, zet ik mezelf dan ook regelmatig in de positie waar ik door de angst moet. Zo nam ik vorig jaar in Spanje een “leap of faith” ondanks mijn hoogtevrees. Het was een sprong van een rots waarbij ik niet zag wat er achter die rots lag. We mochten vooraf niet eerst even aan de rand gaan kijken. Het ging erom te vertrouwen op onze mentor die ons vertelde hoe we de aanloop moesten nemen en welke stappen we waar moesten zetten. Springen in vertrouwen dus.

Ik weet nog goed hoe ik nog voor mijn reis naar Spanje al stress had bij de gedachte aan die berg en dat bos waar ik over moest springen. Want dat had ik er effectief van gemaakt in mijn hoofd. Ik had niet gehoord dat het ging over een sprong in het water van een rots waar enkele takken van struiken uit staken. Daar ter plekke aangekomen zag ik dat het niet over een bos ging en toch bonsde mijn hart nog uit mijn lijf. Hoewel onze coach duidelijke uitleg gaf, bleven we als groep dezelfde vragen opnieuw stellen. Waar moesten we onze voeten ook alweer plaatsen, hoeveel stappen moesten we precies nemen vooraleer we sprongen en waar precies moest onze laatste stap voor de sprong terechtkomen, en wat zou er dan exact daarna komen, …? Zinloos en vermoeiend als ik er achteraf op terugblik.

Want het was een fantastische sprong waar ik achteraf over zei: “Waar heb ik me toch druk over gemaakt.” Enkele maanden later nam ik opnieuw zo een leap of faith, maar dan in mijn bedrijf. Ik voelde dat ik opnieuw voor een groeimoment stond en dat ik daarvoor op een mentor moest vertrouwen.. De onvermijdelijke vragen en stress kwamen natuurlijk weer stevig opwaaien. En wat me daarbij hielp om dicht bij mijn gevoel en intuïtie te blijven, was de gedachte aan die rots waar ik eerder ook was afgesprongen en welke ervaring dat mij had gebracht. Dus ik volgde mijn gevoel wetende dat al die vragen zichzelf wel zouden uitwijzen als ze belangrijk genoeg waren.

Als je dus voor een belangrijke beslissing staat waarbij je in jezelf moet investeren, vraag jezelf dan het volgende af: “Wil jij de deugniet in jou terug naar boven laten komen of blijf je geloven dat je verstand weet wat het beste is voor jou? Wat heeft dat jou tot hiertoe gebracht en wat heeft het je al gekost?” Je buikgevoel/je intuïtie is je enige echte goede raadgever die weet wat het beste is voor jou en voor jouw groei.

Tot hier bekeek ik deze vraag vanuit de invalshoek dat het iets komt vertellen over de sprong waar je voor staat en welke stemmen er dan naar boven komen. Het is een zinloze vraag zolang je de beslissing niet hebt genomen om te springen … Weten wat ik precies doe in een traject zolang je niet van plan bent om er zelf in te stappen brengt geen enkele meerwaarde op je leven, toch!?

Nu, neemt niet weg dat ik zelf wel met die vraag bleef zitten om ze voor mezelf en mensen die wel in de actie willen concreet te kunnen beantwoorden. Wat doe ik dan waardoor ik me toch wel anders voel dan de meeste coaches?

Gedurende lange tijd had ik het gevoel dat wat ik deed niet zo uitzonderlijk was en dat andere coaches waarschijnlijk hetzelfde doen als ik. Ik kan er ook moeilijk woorden op plakken omdat het ook voor mij altijd behoorlijk abstract en fluffy bleef. En toch kreeg ik regelmatig vanuit verschillende richtingen te horen: “Anja, die anderen komen niet eens tot aan jouw enkels”. Waarop ik me telkens afvroeg: “Ja, hoe dan, wat doe ik dan?”

Mijn klant, Jan, gaf me er onlangs een mooi antwoord op tijdens één van onze wandelsessies. Dagenlang heb ik nog nagenoten van het cadeau dat hij me in die sessie bracht. Jan is een ondernemer met een heel rijke ervaring in de filmindustrie waar hij ruim 100 artists aanstuurde. Het hoeft dus niet te verbazen dat hij verhalen kan vertellen als de beste.

Tijdens die bewuste wandelsessie hing ik aan zijn lippen toen hij me vertelde hoe hij op school les kreeg over de stoommachine en zelf spontaan wat schetsen was beginnen maken over het technische probleem van de machine. Zijn leraar had hem het compliment nog gegeven: “Jan, als jij 200 jaar eerder was geboren, zou jij de stoommachine hebben uitgevonden.” Nadat hij wat uitleg gaf over de stoommachine linkte hij het plots naar ons traject. Hij zei “Anja, bedankt, jij hebt me sterker gemaakt en als ik dan zou moeten verwoorden op welke manier ik me sterker voel dan zie ik dat op 3 vlakken:

Wat geeft jou energie om vooruit te komen?

De stoommachine heeft de bedoeling iets vooruit te stuwen, dus je hebt druk nodig. Het mag niet teveel druk zijn, want dan ontploft de boel. Omgekeerd mag de druk ook niet wegvallen, want dan gebeurt er niets. Tijdens ons traject heb jij mij geleerd wat mij energie geeft en welke energie ik nodig heb om vooruit te komen. Aan de andere kant ben ik me nu ook bewust waar mijn energie van wegzakt en wat mij doet afremmen of blokkeren.

Triggers, blinde vlekken en jouw automatische piloot

Je hebt me er ook bewust van gemaakt dat er wijzertjes op mijn stoommachine staan om de druk mee te reguleren. Die wijzertjes gaan dan over mijn triggers, mijn blinde vlekken, mijn automatische piloot en mijn persoon­lijkheid. Jij hebt me eerst en vooral geleerd waar die wijzertjes juist staan en dan heb je mij geleerd om te weten waar die wijzers voor staan en hoe ik ze moet interpreteren. Daardoor kan ik nu in elke situatie mijn eigen wijzers lezen – al gebeurt dat vaak nog met vallen en opstaan, soms wat te laat … maar alleen al de bewustwording heeft een heel belangrijke impact…. Ik kan er daardoor over waken dat ze niet in het rood hoeven door te slaan, maar ook dat ze niet naar onderdruk hoeven terug te vallen.

Leren de-escaleren

En tenslotte heb je me geleerd om het overdrukventiel te hanteren. Als het dreigt te escaleren, weet ik nu hoe ik er zelf voor kan zorgen dat een situatie niet hoeft te escaleren, zonder dat er teveel energie van mij bij hoeft weg te stromen.

Ik voelde bij deze hele uiteenzetting kippenvel op mijn armen en een diepe dankbaarheid. Voor de eerste keer in al die jaren kreeg ik een antwoord op de vraag die ik zelf nooit deftig kon beantwoorden. Nog nooit had iemand mij zo helder teruggekoppeld wat er nu precies gebeurt tijdens een traject bij mij. Ik vroeg dan ook of ik zijn mooie metafoor in een blog mocht omzetten zodat anderen hun vraag hiermee ook helderder beantwoord zou zijn. Jan is een man die heel leergierig en nieuwsgierig in het leven staat en daarnaast ook supergraag anderen inspireert.

Bij deze, inspiratie met dank aan Jan. Hij heeft misschien niet de stoommachine zelf uitgevonden, maar hij heeft wel de vertaalslag naar menselijke energie uitgevonden.

Dankjewel Jan!

Als jij je er klaar voor voelt … Hier zijn 3 manieren waarop je kan ontdekken hoe jij zowel in je business als in je privé de meest succesvolle en duurzame relaties kan hebben, zonder er nog meer tijd in te moeten steken en zonder jezelf te moeten wegcijferen: